Vroeger heb ik in mijn jeugd weleens paddo’s geprobeerd. Het was zeker geen livechanging ervaring. Sterker nog ik vond er niet zoveel aan. Geen idee wat ik eigenlijk genomen had maar ik weet wel dat ik over de intentie en de setting niet had nagedacht. Ik was denk ik 18 en we zaten op een flatje met een paar vrienden. Degene die ze had gekocht maakte er een omelet van die we samen opaten. Ik weet dat ik erg mijn best moest doen om er überhaupt iets van te voelen. Eens en nooit meer dacht ik toen. Een paar jaar na deze ervaring werd ik door een vriend uitgenodigd voor een ayahuasca ceremonie. Hij had zich aangesloten bij Santo Daime, een Braziliaanse kerk, en daar organiseerde ze regelmatig ceremonies. Dit was voor hem livechanging vertelde hij me. Maar ik was niet overtuigd. Hij was ook niet bepaald een verkoper en had het over mensen in witte kleding die een drankje namen en daarna helemaal lijp werden en gingen overgeven. Daarbij vond ik die kerk maar een beetje vaag en vooral heel zweverig.
In de 30 jaar die volgde heb ik er eigenlijk nooit meer aandacht aan besteed. Het was Danielle die mij wees op een opleiding tot procesbegeleider voor plantmedicijn ceremonies bij Inner-journey. Ik had al 30 jaar geen drugs gebruikt en drink zelfs amper alcohol. Ik was mijn nuchtere en heldere zelf wel gaan waarderen. Dus het was zeker niet dat ik nou opeens heel veel zin had in een trip. Toch voelde ik intuïtief blijkbaar dat dit wel iets voor mij zou kunnen zijn want ik schreef mij in zonder er echt een studie van te maken. En dat is eigenlijk niets voor mij.
Tijdens deze opleiding heb ik zelf meerdere reizen gemaakt op Cacao Bliss en truffels en heb ik kennis gemaakt met Rapé en Sananga. De ‘reizen’ duurden circa 6 tot 8 uur waarbij ik op een matras lag met een slaapmasker op. Intense muziek begeleide mij op mijn innerlijke reis. Het koste mij aanvankelijk wel enige moeite om mij volledig over te geven maar na iedere ceremonie lukte dat beter. Het is wonderlijk hoe het plantmedicijn haar weg vindt in je onderbewustzijn. Het bracht mij naar nare ervaringen in mijn jeugd. Ik was weer even de kleine Bas met alle emoties die ik toen gevoeld moest hebben. Toch was ik mij er wel bewust van dat zich dit niet in het nu afspeelde. Het plantmedicijn bracht mij naar de duisternis maar trok mij er ook weer uit en omringde mij daarna met licht en liefde. Na afloop voelde ik mij bevrijd, lichter dan ik mij ooit gevoeld had. Een mystieke ervaring als deze laat zich niet beschrijving. Het is zo'n krachtige ervaring. Het voelt alsof je je in een oneindige ruimte begeeft. En er gewoon bent. Het gevoel om er gewoon te zijn zonder gedachten was de meest spirituele ervaring die ik ooit gehad heb.
Met geen therapie of coach was ik ooit zover gekomen. Ik was onder de indruk van dit krachtige medicijn en geïnspireerd om andere mensen te helpen om ook hun trauma’s te helen. Inmiddels heb ik al meerdere ceremonies begeleid en ben ik steeds weer onder de indruk. Hoewel iedere reis uniek is, de een wat intenser dan de ander, zijn de uitkomsten altijd positief te noemen. Hoe donker de reis soms ook kan zijn het licht overheerst uiteindelijk altijd.
Pijnlijke of heftige ervaringen worden vaak onderdrukt of als ze in de vroege jeugd gebeurd zijn in je onderbewustzijn opgeslagen. Je ontwikkeld als kind een overlevingsstrategie. We bouwen afweermechanismes op als we iets heftigs meemaken. Hier kun je mee leven en oud worden zonder deze demonen ooit onder ogen te komen. Maar het onderdrukken of wegduwen van je demonen, betekent niet dat je er (onbewust) geen last van hebt en een hoop ellende kunnen veroorzaken. Veel patronen zijn onbewust waardoor je er vaak zelf niet bij kan maar wel last van hebt. Bijvoorbeeld depressie, verslaving, fysieke klachten, etc. Maar er komt een moment in je leven dat de lijdenslast zo groot wordt dat je het wel onder ogen moet komen. En er is dan niet veel in de moderne medische wetenschap die je daarbij kan helpen. Therapie gaat vaak niet diep genoeg of komt niet bij de onbewuste delen en antidepressiva is vooral nog meer onderdrukken, zodat je hier de rest van je leven van afhankelijk wordt.
Mijn overtuiging en persoonlijke ervaring is dat de plantmedicijnen met psilocybine je wel kunnen helpen. Het brengt je rechtstreeks naar je meest pijnlijke ervaringen. Je gaat op reis naar binnen en je gaat zoek naar de pijn om het te integreren in je leven. De oorzaak van het lijden moet eruit en dit kan een echte strijd zijn. Het is volgens mij geen externe spirituele kracht die dit voor je doet. Je verwerkt het uiteindelijk zelf. Maar als je er doorheen gaat dan voelt het daarna direct lichter, alsof iemand een zware lading van je schouders heeft getild.
Het effect van psilocybine, het psychoactieve ingrediënt in de cacao bliss leidt tot een soort plasticiteit of kneedbaarheid van de hersenen. Ze maken alles wat losser zodat je kan veranderen. Het creëert eerst een soort chaos in je brein dat leidt tot een nieuwe codering. Je hersenen worden als het ware gereset in een gezondere-functie stand.
Het is absoluut veilig als je je aan een aantal basis regels houdt. Een veilige setting is daarbij van groot belang. Met mensen die weten wat ze doen en je helpen met de juiste voorbereiding. Zonder voorbereiding zou je toch ook geen reis door de jungle maken? Nou dit is ook een reis en dit zijn medicijnen die je met respect en voorzichtigheid hoort te behandelen.
En ik wil je vooral aanbevelen, dat wat er ook gebeurt, je het toe laat. Je hoeft het op dat moment niet leuk te vinden maar je zegt: Oké. Ik laat het gebeuren en ik ren er niet van weg. Want dat heb ik lang genoeg gedaan.
Comments