Een man van een jaar of 45, Gerard, kwam in mijn praktijk met klachten over nek- en rugpijn. Dit had hij al zeker 5 jaar en via zijn fysiotherapeut was hij aan mijn adres gekomen. Deze man had al verschillende onderzoeken gehad in het ziekenhuis. Hij was zelfs geopereerd aan een hernia, maar eigenlijk had het allemaal niet geholpen. Doordat de medische wetenschap hem niet meer verder kon helpen, stond hij nu open voor andere manieren van hulp. Nu er fysiek geen aanwijsbare redenen voor zijn klachten waren, dacht hij dat de oorzaak van zijn pijnen misschien wel tussen zijn oren zat. Wat dat dan zou moeten zijn, wat er niet goed zat tussen zijn oren, daar had hij geen idee van. Daarvoor kwam hij toch bij mij?
In een reading kan ik fysieke klachten (o.a. pijnen) van mensen over nemen, maar gek genoeg gebeurde dat in dit geval niet. Daarnaast kreeg ik ook geen beelden door over zijn fysieke gesteldheid. Toen ik contact ging maken met zijn energie kwam ik in een soort van leegte terecht. Het voelde voor mij alsof ik maar zat te wachten om contact met hem te krijgen, terwijl er al midden in zat. Het is een gevoel dat ik herken bij mensen die weinig contact hebben met zichzelf. Mensen die leven op de automatische piloot. Het lijkt alsof deze mensen prima functioneren. Ze gaan naar hun werk, hebben vrienden, hobby’s etc, en toch voelt het leeg om hen heen. Ook Gerard voelde leeg.
In eerste instantie kwam Gerard op mij over als zeer evenwichtige, rustige en vriendelijke man. Niets vreemds aan te ontdekken om het zomaar te zeggen. Toch voelde het alsof er iets niet klopte, een gevoel waar ik mijn vinger niet op kon leggen. Wie was hij eigenlijk, waarom kreeg ik zo moeilijk vat op hem? Hij was fysiek aanwezig, maar zijn energietrilling was heel laag. Steeds verder in zijn energie speurende bleek dat Gerard in een enorme crisis terecht was gekomen enkele jaren geleden. Hij werkte als directeur op een scholengemeenschap. Tijdens zijn afwezigheid door het herstel van zijn hernia, was het personeel over hem gaan klagen. Toen hij weer terugkeerde in het arbeidsproces, kreeg hij te horen dat het personeel niet tevreden was over zijn manier van leiding geven. Hier had hij nooit eerder iets van gemerkt of over gehoord. Hij voelde zich enorm gekwetst, maar hij besloot zich niet te laten weg pesten. Hij gaf aan dat hij graag op deze school wilde blijven, niet meer als directeur maar als leraar. Zo liep hij met opgeheven hoofd, al jaren, dag in dag uit, naar zijn werk. Zelf had hij niet het idee dat hij last had van deze situatie. Nee, sterker nog, hij dacht juist dat hij zich niet liet kisten door deze situatie.
In zijn energiesysteem kon ik voelen dat hij veel verdriet had van hoe de mensen met hem waren omgegaan. Collega’s , waar van hij sommige echt als vrienden had beschouwd, hadden hem verraden. Hij had dit echter nooit met hen uitgesproken. Het laatste wat hij wilde was dat men kon zien hoe kwetsbaar hij eigenlijk was. Gerard had zich dus, om zich staande te kunnen houden in het werk, aangepast aan de omgeving. Helaas past een lichaam zich nooit aan. Ons lichaam geeft ons altijd de eerste signalen, die we maar beter serieus kunnen nemen. Het was een (onbewuste) keus van Gerard om niet te luisteren naar zijn lijf. Als hij dat namelijk wel had gedaan dan had hij zijn emoties moeten uiten naar zijn collega’s. Dan zou hij uitgesproken hebben hoe ze hem verraden hadden en hoeveel pijn dat hem had gedaan. Ofwel hij was nooit meer gaan werken op de school. Maar omdat hij die beslissingen niet wilde of kon nemen, heeft hij geluisterd naar zijn ratio en zich verwijderd van zichzelf.
Ik legde hem uit dat het belangrijk was weer in contact te komen met zijn lichaam en hoe hij dit moest aanpakken. Daarnaast vroeg ik hem een collega uit te kiezen die hem echt had verraden. Met deze collega zou hij kunnen oefenen in zich te uiten, zodat hij de eerste stappen richting genezing zou kunnen zetten. Een maand na ons gesprek kreeg ik een mail van hem. Het verwerkingsproces was in volle gang, het gesprek met mij had veel bij hem losgemaakt, vertelde hij me. Zo zie je maar dat je jarenlang rond kunt lopen met klachten zonder dat je zelf begrijpt waardoor het komt. Inzicht is ook hier weer de sleutel tot genezing!
Comments